حسن بن علی آلخرسانحسن بن علی بن شکر، فقیه امامی قرن سیزدهم، یکی از شخصیت‌های آل‌خرسان می‌باشد؛ آل‌خِرسان، خاندانی از عالمان و ادیبان شیعی نجف است. ۱ - معرفی اجمالیحسن بن علی بن شکر، فقیه امامی قرن سیزدهم. او در حدود ۱۲۰۰ در نجف به دنیا آمد. فقه را در محضر شیخ محمدحسن صاحب جواهر (متوفی ۱۲۶۶) آموخت و در همان زمان مجلس درسی برپا کرد که عالمان بسیاری از دانش وی بهره بردند. [۱]
محمدعلی جعفر تمیمی، مشهد الامام، ج۴، ص۶۸، او، مدینة‌النجف، نجف ۱۳۷۴/۱۹۵۵.
به درخواست برخی از تجار و اعیان بغداد به آن شهر رفت و تا پایان عمر مرجعیت مردم را برعهده گرفت و در ۱۲۶۵ در همین شهر درگذشت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد. [۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعه: الکرام البرره، قسم۱، ص۳۳۸، مشهد ۱۴۰۴.
[۴]
محمدعلی روضاتی، جامع‌الانساب، ج۱، ص۱۵۵، اصفهان ۱۳۳۵ش.
[۵]
محمدهادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی‌النجف خلال الف عام، ج۲، ص۴۸۶، (نجف) ۱۴۱۳/ ۱۹۹۲.
[۶]
محمدعلی جعفر تمیمی، مشهد الامام، ج۴، ص۶۹، او، مدینة‌النجف، نجف ۱۳۷۴/۱۹۵۵.
او علاوه بر تألیف رساله‌های فقهی، کتابخانه نفیسی داشت که پس از مرگش در آتش سوخت. [۷]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف‌الشیعه، ج۸، ص۲۹۷، چاپ علی‌نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۸]
محمدعلی روضاتی، جامع‌الانساب، ج۱، ص۱۵۷، اصفهان ۱۳۳۵ش.
۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌خراسان»، ج۱، ص۶۹۸۹. رده‌های این صفحه : خاندان آل‌خرسان
|